R U H D O K T O R U

Karşılıklı söylenmeler, hızla çarpan kapılar ve ardından gelen derin sessizlik… Anne- genç kız arasında geçen klasik bir diyalog.

Terapistler yakınlarımız arasında en gergin ilişkinin anne-genç kız arasında olduğunu söylüyor. Çatışmanın temelinde ise genç kızın kendi bağımsızlığını ve bireyselliğini kazanma çabası karsısında annenin kızını hala kendi uzantısı olarak görmesi yatıyor.

Uzmanlar annenin erkek çocuklarına nazaran kız çocuklarıyla fiziksel ve duygusal olarak daha yakın bir ilişkiye sahip olduğunu söylüyor. Anneler kızlarının kendi yaptığı hataları yapmasından endişe duyuyor ve kendisine sunulmayan fırsatları sunmaya çalışıyor. Ve kızının kendisi gibi olmasını istiyor.

Tabi ki genç kız bunların hiçbirini istemiyor. Ve annesinin korumacı tutumunu baskıcı bir tutum olarak algılıyor. Annesinin rehberlik etmek niyetinde olduğu girişimlerini ise eleştiri ya da onaylamama olarak görüyor.

Anne-kız ilişkisi üzerinde çalışan bir psikoloğun yorumu ise şu şekilde: Anneler kendinden beklediklerini kızlarından da bekliyor. Kızı da kendisinden bekleneni veremediği için kendisini hayal kırıklığı olarak görüyor.

Uzmanlara göre anne-kız çatışması 10-11 yaşlarından itibaren başlıyor. Bu yaşlardaki kızlar yavaş yavaş ergenliğe giriyor. Ve yaşıtları tarafından sosyal baskıya maruz kalmaya başlıyorlar.

Annelere neler düşüyor?

• Daha az mücadele etme adına anneler durumun farkında olup kendi isteklerini yapmaları için çocuklarını zorlamamalıdır. Uzmanlar annelere şunu hatırlatıyor: Yetişkin olan sizsiniz! Kızınızın bütün zorlamalarına karşın, sizin sorumluluk sahibi olup kızınız ve sizin yararınıza olmayan kapıları açmamanız gerekiyor.

• Tartışmayı yeniden biçimlendirmek çok önemli. Örneğin anne kızının belli bir arkadaşını görmesini istemiyorsa, kızı eleştirildiğini düşünüp hemen savunma pozisyonuyla tartışma durumuna geçebilir. Burada anneye düşen, ne yapmasını söylemek yerine nasıl hissettiğini sormak olmalıdır. Onu anladığınızda daha makul yaklaşabilirsiniz.

• Eğer tartışma anında bir hararetlenme yaşanıyorsa anneye düşen, konuyu bir kenara koyup duygular soğuyunca tekrar konuşmayı tercih etmek olmalıdır.

• Anneler kızlarının başarılarını muhakkak dile getirmelidir. Örneğin söylediği vakitte eve geldiyse bu durumdan ötürü duyduğu memnuniyeti ifade etmelidir.

• Bir eleştiriyi dengelemek için beş övgü gerekir. Anneler elbette kızlarının hata yapmamasını, ya da daha iyisini yapmasını ister. Fakat eleştiri yoluna girecekse bunu en uygun dille çocuğuna sunmalı, önce güzel noktaları nazara verip ardından “nasıl daha iyi olur”u konuşup devamında tekrar övgülerini iletmeli ki reaksiyona sebebiyet vermesin.

• Anne ve kızları bir sorun karşısında pazarlık edip ortak bir çözüm yolu bulmalıdır. Sadece tek tarafın istediği olursa bu adaletsizlik olur. Her iki taraf da beklentilerini ortaya koyup, mutabık olacakları ortak bir noktayı yakalamaya çalışmalıdır.

Ergenlik hassas bir dönem. Anne babaların bu süreçte zorlandığını çok duyuyoruz. Yapılması gereken ilk iş ergenlik dönemini tanımak olmalı. Ancak bu şekilde çocuğunuzu daha iyi anlayabilir, ve verdiği tepkileri ona göre değerlendirebilirsiniz. Önümüzdeki haftalarda tekrar bu konu üzerinde durmaya çalışacağım.

ruhdoktoru.com